چرا امام، «سجاد» لقب یافت؟

امام باقر علیه السلام فرمود: پدرم، هیچ یک از نعمت های الهی را یاد نمی کرد، مگر آنکه سر به سجده می نهاد. هیچ حادثه ناگواری از او رد نمی شد، جز آنکه سجده می کرد.هیچ نیرنگ حیله گری از او دفع نمی گردید، مگر آنکه سر به سجده می نهاد. از هیچ نماز واجبی فراغت نمی یافت، مگر اینکه به سجود می رفت.هرگز موفق به اصلاح و آشتی بین دو نفر نمی شد، جز آنکه سجده شکر به جای می آورد. بنابراین نشانه های سجود در تمام اندام سجده اش آشکار بود از این رو ایشان را «سجاد» نامیدند .

امشب که در بهشت وا مى ‏گردد
هر درد نگفتنى دوا مى ‏گردد
از یمن ولادت امام سجاد(ع)
حاجات دل خسته روا مى ‏گردد
ولادت با سعادت امام سجاد(ع) مبارک باد

از دست چشم های تو

وقتی عطش مشام حرم را دچار کرد

آثار زخم را به جگر آشکار کرد



شیری گرفت در کف خود جان مشک را

اسبی دوید و صاحب خود را سوار کرد



آنقدر نافذ است نگاهش که با نگاه

هر کس که در مقابلش آمد شکار کرد



فریاد می کشید یکی در میان جمع

از دست چشم های تو باید فرار کرد



با نعره ی تو لرزه به جان ستم نشست

باید به این دلاوریت افتخار کرد



ناباورانه از سر بازو بریده شد

دستی که نهر علقمه را بی قرار کرد



پشتم شکست و ماه دچار خسوف شد

طوفان گرفت و روز مرا شام تار کرد



ای ماه من امید به خیمه رسیدنت

یک دشت را به راه تو چشم انتظار کرد



وقتی گرفت داغ تو جان رقیه را

دیگر نپرس با دل زینب چه کار کرد



در دست ها به جای النگو طناب شد

از گوش ها نصیب عدو گوشوار کرد


هادی ملک پور

بابای مشک

بابای مشک آبی و سقاترینی

وقت عطش بی آب هم دریاترینی



برق نگاهت لشگری را می شکافد

در جنگ با فرعونیان موسا ترینی



اهل کلیسا هم تو را ارباب خوانند

در روز تاسوعای ما موساترینی



هر چند بر روی زمین افتادی اما

این را بدان در نزد ما زیباترینی



با دیدن زهرا نشان دادی به عالم

حتی بدون چشم هم بیناترینی



آبی نیامد تا خیام و کودکی گفت

وقت عطش بی آب هم دریاترینی


علی ذوالقد

چرا به حضرت ابوالفضل باب الحوائج می‌گویند و باب الحوائج به چه معناست؟

«باب» به معنای در و «حوائج» جمع حاجت است. باب الحوائج یعنی درهای حاجت؛ یعنی هر که حاجتی دارد، می‌تواند از این طریق حاجتش را بگیرد.

حضرت ابوالفضل العباس (ع) به جهت این که در درگاه خدا مقرب است، باب الحوائج خوانده می‌شود، چون می‌توان با توسل به آن حضرت، حاجت خویش را گرفت.

قرآن می‌فرماید: اولیای خداوند با اذن و رضایت پروردگار می‌توانند مشکل گشا و باب الحوائج مردم باشند.

البته عنوان باب الحوائج اختصاص به حضرت عباس (ع) ندارد، بلکه همه معصومان(ع) و برخی از اولیا باب الحوائج هستند؛ زیرا آنان در اثر تقوا و عبودیت، لیاقت این مقام را کسب کرده‌اند، ولی آنچه در عرف شهرت یافته، آن است که تنها به بعضی عنوان باب الحوائج اطلاق شده که حضرت عباس (ع) نیز در زمره آنان است.

از سویی دلیل خاصی وجود ندارد که چرا عنوان: باب الحوائج بر افراد خاص اطلاق می‌شود. البته ابوالفضل العباس(ع)، از لیاقت و شخصیت بالایی برخوردارند.

شاید علت این که چنین مقامی به حضرت ابوالفضل داده شده است، به خاطر ایثار و فداکاری ایشان باشد، چون عبد صالح و مطیع خدا است، از اولی الامر پیروی کرد و دنیا را به آخرت فروخت و چنین مقامی پیدا کرد.

در راستای مقام بلند ابوالفضل العباس(ع) است که از او به عنوان عبد صالح یاد شده است: «السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِیعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمْ»