زینب و محرم


زینب و محرمزینب است و یک وسعت تاریخ، حریّت و شجاعت.
زینب است و یک آغوش معطّر، عفاف و حیا،
زینب است و یک دهان فریاد و خروش بر ضدّ ستم وافشاگری بر ضدّ سلطه فریب!
مردانمان، از او درس جوانمردی می‏آموزند،
زنانمان، در مکتب او، الفبای دینداری و حق‏مداری و دفاع از امام و رهبر و پرستاری از روحهای خسته و دلهای آزرده می‏آموزند.
ای زینب، ای تندیس صبر و وفا! حدیث وفا را از روزی آموختیم، که پروانه‏وار، گِرد شمع حسین می‏چرخیدی و خود را به آتشِ این عشق می‏زدی.
«صبر» را از تو آموختیم، که از دریای خون گذشتی و شهادتِ هفتادودو ستاره را با چشم دیدی و بر پیکر خورشید و حنجر خونین بوسه زدی.
ای زینب، ای آینه «فاطمه‏نما»!
اگر تو نبودی، موج خونهای کربلا، فراتر از آن دشتِ سرخ نمی‏رفت.
اگر خطابه‏های حماسی تو نبود، فریاد شهیدان، در هیاهوی شادی و سرمستیِ کوفیان و شامیان گم می‏شد.
اگر تو نبودی، «کتاب شهادت» را چه کسی تفسیر می‏کرد؟
«پیام خون» را چه کسی به خفتگان بستر غفلت می‏رساند؟
ای زینب، ای پرستار بیمار کربلا!
ای زینب، ای اسوه همسران و مادران و خواهران و دخترانِ «شهدا»!
ای زینب! ای دختر ولایت، ای خواهر شهادت، ای الگوی صبوری!
نامت، هماره درس‏آموز باد،
و یادت همیشه الهام بخش «عزّت» و «شرف».
«زینب»، آن شیر زن، آن «اسیر آزادی‏بخش»، از خون حسین(ع) پتکی ساخت و بر سر خفتگان «شهر افسوسِ» یزیدْ ساخته فرو کوفت و پیام آن «ثار»های جوشان و مقدس را به گوش همه بی‏خبران و اغفال گشتگان رساند.
«زینب»، زینت پدر بود، و … یار برادر، رسول خون شهید، مفسر کتاب کربلا، و مبیّن درسهای عاشورا…
اگر خطبه‏های شورگستر زینب نبود، کربلا فراموش شده بود.
اگر آن سخنرانیهای افشاگر نبود، خون شهدا هدر می‏رفت.
و … اگر آن تبیین‏ها و تفسیرها نبود «عاشورا» تحریف می‏شد.
اگر خطابه زینب نبود، کتاب عاشورا، بدون نتیجه‏گیری خاتمه می‏یافت.
اگر زینب نبود، جلد دوم «دفترخون»، نگاشته نمی‏شد.
زینب، پیک انقلاب و پیام‏گزار خون شهدا بود.
زینب، اسیری بود، آزادی‏بخش، که آزادی را، با اسارت خویش، برای ملّت به ارمغان آورد. و آزادی را از «اسارت» آزاد کرد.
پس از شهادت، مرحله دوم نهضت عاشورا به دوش زینب(س) و سجّاد(ع) و اسیران اهل‏بیت بود. این آزادگان، رسالت تفسیر خون و شهادت را به دوش گرفتند و درس «آزادی» در «اسارت» را به همه ی کربلاییان تاریخ آموختند.

منبع : سازمان آموزش و پرورش استان خراسان

یاران! این قافله، قافله عشق است


یاران! این قافله، قافله عشق استآماده باشید که وقت رفتن است… الرحیل! الرحیل! اکنون بنگر حیرت میان عقل و عشق را! عقل می‌گوید بمان و عشق می‌گوید برو؛ و این هر دو، عقل و عشق را، خداوند آفریده است تا وجود انسان در حیرت میان عقل و عشق معنا شود…
عقل نیز اگر پیوند خویش را با چشمه خورشید نَبُرد، عشق را در راهی که می‌رود، تصدیق خواهد کرد…
آنجا دیگر میان عقل و عشق فاصله‌ای نیست
یاران شتاب کنید که قافله در راه است
می‌گویند که گنه‌کاران را نمی‌پذیرند؛ آری گنه‌کاران را در این قافله راهی نیست
اما پشیمانان را می‌پذیرند
یاران! این قافله، قافله عشق است.
هر بامداد این بانگ از آسمان می‌رسد که:‌ الرحیل، الرحیل.
از رحمت خدا دور است که این باب شیدایی را بر مشتاقان لقای خویش ببندد.
این دعوت فیضانی است که علی الدوام، زمینیان را به سوی آسمان می‌کشد و…
بدان که سینه تو نیز آسمانی لایتناهی است با قلبی که در آن، چشمه خورشید می‌جوشد
و گوش کن که چه خوشتر نمی‌دارد در تپیدن؛ حسین، حسین، حسین،‌ حسین.
نمی‌تپد، حسین حسین می‌کند.
یاران! شتاب کنید که زمین نه جای ماندن، که گذرگاه است…
گذر از نفس به سوی رضوان حق.
هیچ شنیده‌ای که کسی در گذرگاه، رحل اقامت بیفکند؟…
و مرگ نیز در اینجا همان همه با تو نزدیک است که در کربلا
و کدام انیسی از مرگ شایسته‌تر؟
که اگر دهر بخواهد با کسی وفا کند و او را از مرگ معاف دارد…
حسین که از من و تو شایسته‌تر است.

منبع : خبرگزاری ایسنا

شخصیت،سیره و نهضت زندگی آفرین سرور و سالار شهیدان امام حسین (ع) همواره از سوی اندیشمندان مورد دقت و بررسی و نقادی قرار گرفته است. هزاران مقاله و صدها کتاب از طرف صاحبان اندیشه و قلم و بیان ازهمه ملل و نحل به رشته تحریر در آمده است.
در ذیل گزیده ای از نگاه برخی از اندیشمندان به شخصیت امام حسین(ع) و حادثه عاشورا از نظرتان می گذرد:
▪ مهاتما گاندی (رهبر استقلال هند )
من زندگی امام حسین (ع)، آن شهید بزرگ اسلام را بدقت خوانده‌ام و توجه کافی به صفحات کربلا نموده‌ام و بر من روشن شده است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد، بایستی از سرمشق امام حسین (ع) پیروی کند.
▪ چارلز دیکنز(نویسنده‌ معروف انگلیسی)
اگر منظور امام حسین(ع) جنگ در راه خواسته‌های دنیایی بود، من نمی‌فهمم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند؟ پس عقل چنین حکم می‌نماید که او فقط به خاطر اسلام، فداکاری خویش را انجام داد.
▪ ادوارد براون (مستشرق معروف انگلیسی)
آیا قلبی پیدا می‌شود که وقتی درباره‌ی کربلا سخن می‌شنود، آغشته با حزن و الم نگردد؟ حتی غیرمسلمانان نیز نمی‌توانند پاکی روحی را که در این جنگ اسلامی در تحت لوای آن انجام گرفت انکار کنند.
▪ عباس محمود عقاد ( نویسنده و ادیب مصری)
جنبش حسین، یکی از بی‌نظیرترین جنبشهای تاریخی است که تاکنون در زمینه دعوتهای دینی یا نهضتهای سیاسی پدیدار گشته است… دولت اموی پس از این جنبش، به قدر یک عمر انسان طبیعی دوام نکرد و از شهادت حسین تا انقراض آنان بیش از شصت سال و اندی نگذشت.
▪ واشینگتن ایروینگ (مورخ آمریکایی)
برای امام حسین (ع) ممکن بود که زندگی خود را با تسلیم شدن به اراده یزید نجات بخشد لیکن مسئولیت پیشوای نهضت حیات بخش اسلام اجازه نمی‌داد که او یزید را به عنوان خلافت بشناسد. او بزودی خود را برای قبول هر ناراحتی و فشاری به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بنی‌امیه آماده ساخت. در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و در روی ریگهای تفتیده عربستان، روح حسین فناناپذیر برپاست. ای پهلوان و ای نمونه شجاعت و ای شهسوارمن، ای حسین!
▪ طه حسین (دانشمند و ادیب مصری)
حسین (ع) برای به دست آوردن فرصت و از سرگرفتن جهاد و دنبال کردن از جایی که پدرش رها کرده بود، در آتش شوق می‌سوخت.‌‌او زبان را درباره معاویه و عمالش آزاد کرد، تا به حدی که معاویه تهدیدش نمود. اما حسین، حزب خود را وادار کرد که در طرفداری حق سختگیر باشند.
▪ جرج جرداق (دانشمند و ادیب مسیحی)
وقتی یزید، مردم را تشویق به قتل حسین و مامور به خونریزی می کرد، آنها می‌گفتند:«چه مبلغ می‌دهی؟» اما انصار حسین به او گفتند:«ما با تو هستیم، اگر هفتادبار کشته شویم، باز می‌خواهیم در رکابت جنگ کنیم و کشته شویم.
▪ توماس کارلایل (فیلسوف و مورخ انگلیسی)
بهترین درسی که از تراژدی کربلا می‌گیریم، این‌است که حسین و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند. آنها با عمل خود روشن کردند که تفوق عددی در جایی که حق با باطل روبرو می‌شود اهمیت ندارد و پیروزی حسین با وجود اقلیتی که داشت، باعث شگفتی من است.

منبع : روزنامه رسالت

▪ پرسش:
روز اربعین امام حسین(ع) به طور طبیعی این سؤال به ذهن متبادر می شود که چرا فقط برای امام حسین(ع) روز اربعین تعیین شده است و برای امامان دیگر حتی پیامبراعظم(ص) مراسم روز اربعین نداریم؟
▪ پاسخ:
درپاسخ به این سؤال شایسته است به نکات کلیدی که روز اربعین را فقط برای امام حسین(ع) تثبیت کرده است به شرح زیر اشاره نماییم:
1) در رقم اربعین خصوصیتی وجود دارد که سایر ارقام آن خصوصیت را ندارد. غالب انبیا در سن چهل سالگی به مقام رسالت رسیده اند. وقتی موسی(ع) تقاضای ملاقات خصوصی با خدا کرد. ذات اقدس الله مدت مناجات را چهل شب قرار داد. گفته اند در نماز شب چهل مؤمن را دعا کنید. همسایه ها تا چهل خانه را گرامی بدارید. کسی که چهل حدیث را حفظ و بدان عمل کند خداوند چشمه های حکمت را از دلش بر زبانش جاری می گرداند و…
2) فداکاری های امام حسین(ع) دین را زنده کرد و نقش او در زنده نگه داشتن دین اسلام کاملا ویژه و منحصر به فرد است. بنابراین حماسه ها و فداکاری های امام حسین(ع) را باید زنده نگه داشت چون زنده نگه داشتن دین اسلام است و گرامی داشت روز عاشورا و اربعین، درحقیقت تلاشی است در جهت زنده نگه داشتن دین اسلام و مبارزه با دشمنان دین و معنویت.
3) مصائب امام حسین(ع) برای هیچ امام و پیامبری پیش نیامده است. به بیان دیگر مصیبت امام حسین(ع) و حوادث کربلا، از همه مصیبت ها بزرگتر و سخت تر بود اگر عامل دیگری هم درکار نبود، همین عامل کافی بود که نشان بدهد چرا برای امام حسین(ع) بیش از امامان دیگر و حتی بیش از پیامبر اسلام(ص) عزاداری و مراسم سوگواری و مدیحه سرایی متعددی برپا می کنیم.
4) درماه محرم سال 61 (هـ.ق) امام حسین(ع) فرزندان، خویشان و یاران آن حضرت را کشتند و اسیران کربلا را به کوفه و شام بردند و همین اسیران داغدیده روز اربعین شهادت امام حسین(ع) و یارانش به کربلا رسیدند و همه مصایب روز عاشورا در آن روز تجدید شد و آن روز، روز سختی برای خاندان پیامبر(ص) بود.
5) دشمنان اسلام با به شهادت رساندن امام حسین(ع) قصد نابودکردن دین اسلام را داشتند. دشمنان امام حسین(ع) تلاش کردند تا حادثه کربلا به کلی فراموش شود و حتی کسانی را که برای زیارت امام حسین(ع) می آمدند شکنجه می کردند و می کشتند، در زمان متوکل خلیفه عباسی، همه قبرهای کربلا را شخم زدند، مزرعه کردند و مردم را از آمدن برای زیارت قبر امام حسین(ع) منع کردند. شیعیان هم برای مقابله با اینها، از هر مناسبتی استفاده می کردند و حادثه کربلا را احیا می کردند که یکی از این مناسبتها حادثه روز اربعین است.
6) یکی از نشانه های مومن، زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین است. از حضرت امام حسن عسگری(ع) روایت شده است که «علامتهای مؤمن پنج چیز است، پنجاه و یک رکعت نماز فریضه و نافله در شبانه روز، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، پیشانی برخاک نهادن درسجده و بسم الله را بلندگفتن»1 بنابراین یکی از وظایف شیعیان را اهتمام به زیارت اربعین برشمرده اند.

منبع :روزنامه کیهان

هیئت های بچگی یادش بخیر


هیئت های بچگی یادش بخیرهیئت های این روزها با هیئت های17،18 سال قبل از زمین تا آسمون فرق کرده.
اون موقع ها تو هر محله یه هیئت بود که همه شبا اونجا جمع می شدن اونقد جمعیت زیاد می شد که جا برا نشستن نبود هیئت هم یه رئیس هیئت داشت که همه ازش حرف شنوی داشتن اما حالا تو هر کوچه یه هیئت علم شده با حداکثر10 نفر آدم.
اون روزا یادش بخیر خیمه ها رو بچه های محل با چادر سیاه های ماماناشون سر پا می کردن.
هیئت یه طبل و یه سنج داشت و 300 تا زنجیر زن وقتی هم که دسته زنجیر زنی راه می افتاد یه مداح داشت و یه علم.اما حالا هیئت ها 20 تا رئیس دارن ٬ 4تا علم،5،6 نفر طبل زن،4تا بلندگو با 10،12 تا زنجیر زن اونم زیره 10 سال.
اون روزا هیئت که رد میشد دل میلرزید این روزا فقط شیشه ها میلرزن!
اون روزا بچه های هیئت روز عاشورا گل به سر میزدن الان ژل میزنن!
اون روزا اصل هیئت ها روضه و سینه زنی بود الان شده بزن و بکوب جوجه مداحای پاپ یا بهتر بگم خواننده های پاپ که قبلا یه تغییری تو شعر میدادن اما الالن دیگه همون شعر و همون سبک ترانه لس آن جلسی رو میخونن بقیه هم با حرکات موزون سر و دست و حتی کمر سینه میزنن یا زنجیر میزنن.
اون روزا بعد از 3 ساعت عزاداری شام هیئت عجب می چسبید اما الان دیگه فقط مراسم به شام تبدیل شده اصلا دیگه کسی مراسم نمیگیره به اسم نذر با یه شام سرو ته قضیه رو هم میارن یه عده مفت خورم که میتونین این روزا ببینین با پرادو و ماکسیما 5 نفری راه می افتن واسه نشون دادن عمق عزا، رژ سیاه و ریمل و عینک دودی میزنن پسراشونم ریش پروفسوری میذارن از این کوچه به اون کوچه از این خونه به اون خونه تو صف وا میستن تا نهار و شام بگیرن پر رو پر رو هم همش میگن مریض داریم، غذای آقا ثواب داره
اون روز شام غریبان به معنی واقعی شام غریبان بود یه شمعی تو هیئت روشن میکردن و با یه فلوت ملایم میخوندن و زاری میکردن الان پاشید بیایید ستارخان ببینید شام غریبان چه کارها که نمی کنن با ولنتاین اشتباه گرفتن دست تو دست یه شمع روشن میکنن تو لیوان یه بار مصرف و میشینن کنار خیابون حرفای عاشقونه تحویل هم میدن بعدم میرن خونه به ننه باباهاشون میگن عزاداری بودن.
دیگه نمیگم پارسال تو همین مراسم شام غریبان چه چیزایی دیدم و چه چیزایی شنیدم که …
اون روزا محرم که می شد یه پرچم سیاه بالا سر در خونه ها می اوومد اما این روزا می بینید پشت ماشین رو رنگرزی می کنن یه سی دی بزن بکوب که این روزا همون خواننده های پاپ واسه گرفتن مجوز با موسیقی در باره محرم خوندن و میذارن و با صدای بلند و سرعت زیاد ول می چرخن و دلشون خوشه که عزادارن!
اون روزا عزاداری امام حسین یه مراسم مذهبی بود اما این روزا داره به یه مراسم سنتی تبدیل میشه با این تفاوت که سال به سال چیزای جدیدی بهش اضافه میشه .
البته بازهم هیئت پیدا میشه که آدم دلش بخواد بره.

منبع: وبلاگ تا انتها