در بین گزاره های مختلف و متنوعی که درباره قیام سید الشهدا (ع) بدست ما رسیده است برخی دقیقا یک هدف و یک قلّه رفیع را نشان می دهند؛ هدفی که در قاموس تمام پیامبران الهی و اوصیای آنان نهادینه شده بوده و برای آن،خون های فراوانی ریخته شده است؛ آری مقوله ظلم ستیزی پیامبران و ائمه هدی علیهم السلام موضوعی است که از ابتدای ظهور دین مبین اسلام مستمرا تکرار و به صور مختلف در آموزه های آن تبیین گردیده است و امام حسین علیه السلام بر همان اساس در مبارزه ای مقدس و جانانه تمام هستی خویش را در طبق اخلاص نهاده به پیشگاه خداوند عزّ و جلّ تقدیم نمود. این هدف والا و مقدس که در هر بخشی از قیام و به ویژه در ندای هیهات من الذله امام حسین (ع) تجلی یافت ، پس از کربلا با صلابت و سربلندی فرزند رشیدش امام زین العابدین (ع) و بانوی بزرگوار و صبور بنی هاشم ؛ زینب کبری (س) حتی در درون کاخ یزید نیز پژواک داشت . بی تردید این فریاد، ندائی نیست که در سال 61 هجری متوقف گشته بلکه شعاع این فریاد آتشین هماره بر تارک تاریخ مبازره با طاغوت های زمانه می درخشد؛ و چه آنکه اعتقاد داریم : کل یومٍ عاشورا و کل ارضٍ کربلا.

پس بی هیچ شک و گمانی تکرار این فریاد در روزگاران ما ترجمانی جز ایستادگی و مقاومت در برابر زیاده خواهی های مستکبران نخواهد داشت . مقاومتی که نه برای راحت طلبی پایه ریزی شده و نه تعدی و ظلم به دیگران[2]، بلکه مقاومتی است که برطبق همان آموزه های متعالی اسلام عزیزشکل گرفته و عزت و شرف ما در پی این ایستادگی است . هجمه مستکبران عالم که گاهی به نام دفاع از حقوق بشر ، مبارزه با تروریسم ، گسترش آزادی ، مبارزه با حامیان لبنان و فلسطین و اخیرا به بهانه استفاده ایران از انرژی هسته ای در قالبها و اشکال مختلف علیه کشور ما تهیه و تدارک می شود، صرفا یک دلیل واقعی دارد و آن تلاش ما برای اجرای تعالیم اسلام ناب محمدی است . چه بسیارند کشورهایی که در اطراف ما با شرایطی بسیار تیره و دهشتناک هیچگاه مورد تعرض، اعتراض، تحریم و… این مستکبران قرار نگرفته و نخواهند گرفت. زیرا آنان دین ، فرهنگ ، اقتصاد و سیاستی را اتخاذ کرده اند که با سیاستهای شیاطین زر و زور منافات ندارد ولیکن تبعیت از اسلام ناب فی نفسه به معنای جنگ همیشگی با ظلم و ستم و زیاده خواهی است و بدیهی است که این پیروی از اسلام و این مقاومت هزینه هایی خواهد داشت که باید آن را بپردازیم .
اکنون مستکبران و حق ستیزان باهمه افتراق و تشتّت خود، متحد شده و به مبارزه ای جدید روی آورده اند که ابزار و ادوات آن تغییر کرده است.
جنگ اقتصادی ، جنگ تمام عیاری است که برای به زانو درآوردن ایران اسلامی طراحی شده . در این عرصه آنان با بهره گیری از سیطره خود برای اقتصاد جهان و بازارهای جهانی راه را بر مبادلات اقتصادی ایران بسته و عملا منابع مالی کشور را دچار مخاطره نموده اند. یقینا در این شرایط، اسلام ستیزان تن به هر رذالتی[3] می دهند، تا شاید بتوانند این ملت بزرگ را وادار به تسلیم و یا حداقل اعتراض و آشوبهای داخلی نمایند. لذا همانند عرصه های پیشین ، برای غلبه و پیروزی در این مبارزه پس از اتکال بر ذات لایزال خداوند متعال ، نصر و ظفر در گرو مقاومت و تلاش ماست. مقاومتی همه جانبه در برابر تحریم ها و همچنین تلاشی اصولی وخستگی ناپذیر برای دستیابی به بهترین تولیدات و خدمات . بر همین اساس درسالیان اخیر رهبر فرزانه انقلاب با رویکردی اصولی و به منظور جلب توجه مردم و مسئولین نظام به حوزه مهم اقتصاد، مباحث اقتصادی را دستمایه نامگذاری های سالانه قرار داده اند و ازحدود دو سال قبل، همگان را با مقوله اقتصاد مقاومتی آشنا ساختند[4]. لذا بر ماست که فرمان مقتدای خویش را با جان و دل بشنویم و با تمام توان و هرکدام از ما به وسعت دستهای آسمانی خود تلاش کنیم چه آنکه فرمود : اقتصاد مقاومتی ، یک شعار نیست ، یک واقعیت است[5] . به دیگر سخن در زمانه ما و آنچنان که پیشتر گذشت ندای ظلم ستیزی امام حسین علیه السلام و مقاومت در برابر فزون خواهی یزیدیان، در اقتصاد مقاومتی تبلور می یابد. قطعا مسئولین ارشد نظام وظایف و مسئولیتهای مهمی در این برهه از تاریخ بر دوش دارند که امیدواریم با سرفرازی از عهده آن برآیند. اما این تمام کار نیست، بلکه همه ما می توانیم در هر موقعیتی که هستیم با توجه دقیق به فعالیتها و اقدامات خود و کنارگذاشتن برخی از عادتها، سهمی هرچند اندک در این مبارزه داشته باشیم .
می شود؛ در زندگی فردی و اجتماعی ،با تدابیری اصولی و پرهیز از هزینه های غیر ضرور، در این مبارزه شرکت کرد .
می شود؛ با طراحی و اجرای نظامها و اسلوب های دقیق، هزینه های مادی و معنوی یک فعالیت را کاهش داد و با افتخار، خود را در این مقاومت شریک دانست .
می شود؛ از تجملات اداری کاست و به ندای رهبری لبیک گفت .
می شود؛ در تهیه اقلام و ملزومات و همچنین در مصرف آن، چنان دقیق و اصولی گام برداشت که مدال همراهی با ندای هیهات من الذله را به گردن آویخت .
و البته می توان، از کنار این سطور به راحتی گذشت، و بلکه خدای ناکرده، بالاتر از آن ،با زبانی گلایه مند و کنایه آمیز، سخن گفت و با دل سرد کردن سایر همسنگران، آب به آسیاب دشمن ریخت[6] .
در عاشورا، عده ای تلاش کردند تا در رکاب سید الشهدا (ع) جان فشانی کنند و عده ی زیادی دانسته و نادانسته در برابر سلاله رسول الله (ص) صف آرایی کردند. هنوز ندای هل من ناصرا ینصرنی امام (ع) به گوش می رسد ما نیز باید صف خود را تعیین کنیم.


برگرفته از daadnema.blog.ir