به زبان گل
آدم های امروزه آنقدر سرشان شلوغ است که وقتی برای توودردودلهایت ندارند تابتوانند مرهم دردهایت باشند ولی انگاربعضی چیزهاآفریده شده اند فقط مال توباشند مانندقرآنی که دراوج
سختی میخوانی ویا گلی که با دستان خودت مانند فرزندت ازاومراقبت میکنی ودردو دلهایت را به اومیگویی
کاکتوس من این روزها هم صحبت من است وبارهمه دردودلهایم راتحمل میکند
شاید هم با زبان بی زبانی به جای طعنه برایم دعا کند