لجاجت کفار در برابر آیات الهی
لجاجت کینه به وجود می‌آورد. بین دو همسر، دو شریک، دو تا مسؤول. آدم لجباز را پیغمبر هم حریفش نمی‌شود. خدا در قرآن بعضی جاها می‌گوید: پیغمبر اینها لجباز هستند. «وَ إِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا» (قمر/2) اگر هرچه معجزه نشانشان بدهی، می‌گویند: نه! پس «ذَرْهُم‏» (حجر/3) رهایشان کن. «أَعْرِضْ عَنْهُم‏» (مائده/42) از آنها اعراض کن، رهایشان کن. «دَع‏» (احزاب/48)، پیغمبر که «إِنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظیمٍ» (قلم/4) است، که خدا به پیغمبر می‌گوید: تو خُلقت بزرگ است، با خُلق بزرگ هم حریف لجباز نمی‌شوید.
یک آیه داریم در سوره‌ی اعراف، در مورد لجبازی یهودی‌ها است. می‌گوید: نزد موسی آمدند گفتند: «وَ قالُوا مَهْما تَأْتِنا» (اعراف/132) هر آیه و نشانه و معجزه‌ای بیاوری که «لِتَسْحَرَنا بِها» که ما را سحر و جادو کنی، «فَما نَحْنُ لَکَ بِمُؤْمِنینَ» ما ایمان بیاور نیستیم. افتادند روی یک دنده! آنوقت خدا چه می‌کند؟ خداوند هم می‌گوید: حاال اینها را گرفتیم. «فَأَرْسَلْنَا عَلَیهِْمُ الطُّوفَان‏» (اعراف/133) این لجبازهایی که به پیغمبرشان حضرت موسی گفتند: هر معجزه‌ای بیاوری ما ایمان نمی‌آوریم، طوفان، «وَ الجَْرَادَ» ملخ، «وَ الْقُمَّلَ» شپش، «وَ الضَّفَادِعَ» قورباغه، «وَ الدَّمَ» خون، آب می‌رفت بخورد، خون می‌شد. آدم لجباز استحقاق همه رقم نکبت دارد.
قرآن می‌فرماید: «لَلَجُّوا فی‏ طُغْیانِهِمْ یَعْمَهُونَ» (مؤمنون/75) لجبازی می‌کنند، «لَجُّوا فی‏ عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ» (ملک/21)، «وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَکْبَرُوا اسْتِکْباراً» (نوح/7)، «لا تَسْمَعُوا لِهذَا الْقُرْآن‏» (فصلت/26) گوش به این آیه قرآن ندهید. در مملکت ما آدم لجباز نیست؟ در خانه‌های ما نیست؟ یعنی آدم نیست، بفهمد حق چیه، باطل چیه؟ یعنی بعد از این همه سال کسی نمی‌فهمد… نه حالا من گفتم، این… این. خوب گفتی این ولی لجبازی نکن
آقای قرائتی