سلام دوستان این نشریه رو حطما بخونید به درد میخوره

یاده‌روی اربعین؛ حرکت عشق و ایمان
این روزها روزهای نزدیک به اربعین است. پدیده‌ی بی‌نظیر و بی‌سابقه‌ای هم در این سالهای اخیر به‌وجود آمده و آن، پیاده‌روی میان نجف و کربلا یا بعضی از شهرهای دورتر از نجف تا کربلا است؛ بعضی از بصره، بعضی از مرز، بعضی از شهرهای دیگر، پیاده راه می‌اُفتند و حرکت میکنند. این حرکت حرکت عشق و ایمان است؛ ما هم از دور نگاه میکنیم به این حرکت، و غبطه میخوریم به حال آن کسانی که این توفیق را پیدا کردند و این حرکت را انجام دادند:
گرچه دوریم به یاد تو سخن میگوییم‌
بُعد منزل نبوَد در سفر روحانی
بیانات در ابتداى درس خارج فقه‌ درباره پیاده‌روی اربعین 1394/9/9

* شعار بزرگ الهی
این کسانی که این راه را طی کردند و این حرکت عاشقانه را و مؤمنانه را دارند انجام میدهند، واقعاً دارند حسنه‌ای را انجام میدهند. این یک شعار بزرگ است، لا تُحِلّوا شَعائِرَ الله، این بلاشک جزو شعائرالله است. جا دارد که امثال بنده که محرومیم از این‌جور حرکتها عرض بکنیم که «یا لیتنا کنّا معکم فنفوز فوزاً عظیماً». همان‌طور که عرض کردیم، این حرکت حرکت عشق و ایمان است؛ هم در آن ایمان و اعتقاد قلبی و باورهای راستین، تحریک‌کننده و عمل‌کننده است؛ هم عشق و محبّت. تفکّر اهل‌بیت و تفکّر شیعی همین‌جور است؛ ترکیبی است از عقل و عاطفه، ترکیبی است از ایمان و عشق؛ ترکیب این دو. این آن‌چیزی است که در سایر فِرَق اسلامی، خلأ آن محسوس است؛ سعی هم میکنند گاهی به یک نحوی این خلأ را پُر کنند، [امّا] نمیشود؛ چه کسی مثل خاندان پیغمبر -این عناصر برجسته، ممتاز، نورانی، ملکوتی- وجود دارد در بین معتقَداتِ شُعبِ دیگرِ اسلامی، که این‌جور مردم به آنها عشق بورزند، با آنها تعامل کنند، با آنها حرف بزنند، به آنها سلام کنند و از آنها ان‌شاءالله جواب بشنوند؛ چه‌کسی دیگر وجود دارد؟ این است که این یک فرصتی است در اختیار پیروان اهل‌بیت؛ این زیارت ائمّه (علیهم‌السّلام)، این معاشقه‌ی معنوی با این بزرگواران، این زیارتهای سرشار از مفاهیم عالی و ممتاز که در اختیار ما است.
بیانات در ابتداى درس خارج فقه‌ درباره پیاده‌روی اربعین 1394/9/9

* فرصتی که باید مغتنم شمرد
این حرکت عظیمِ مردم از ایران، از کشورهای دیگر اسلامی، از هند، از اروپا، حتّی از آمریکا و کشورهای دیگر، از راه‌های دور، افرادی می‌آیند در این راه‌پیمایی شرکت میکنند؛ دو روز، سه روز بیشتر یا کمتر - در این راه، پای پیاده حرکت میکنند؛ مردم عراق هم انصافاً با کمال بزرگواری و محبّت پذیرایی میکنند از اینها؛ خیلی حرکت عظیم و پرمعنا و پرمغزی است و کسانی که موفّق میشوند باید مغتنم بشمارند.
بیانات در ابتداى درس خارج فقه‌ درباره پیاده‌روی اربعین 1394/9/9

* بزرگ‌ترین گردهمایی عالم
امسال(1) شما ملاحظه کردید در اربعین حسینی میلیون‌ها انسان در کنار هم قرار گرفتند؛ خود این حرکت عظیم یک جمعی از مسلمانها -البتّه مخصوص شیعه نبود، سنّی‌ها هم بودند- که در دنیا انعکاس پیدا کرد، تعظیم کردند؛ تجلیل کردند؛ آن را بزرگ‌ترین گردهمایی عالم به حساب آوردند؛ چه کسانی؟ آنهایی که دارند مسائل اسلامی را رصد میکنند.
بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان بیست و هشتمین کنفرانس بین‌المللى وحدت اسلامى‌ 1393/10/19

* نماد عزّت اسلامی
من همین‌جا مناسب میدانم و لازم میدانم به‌مناسبت یاد از آن اجتماع عظیم، از دولت عراق، ملّت عراق، عشایر عراق که در این آزمون بسیار مهم فداکاری کردند، خدمت کردند، کَرم و بزرگواری نشان دادند، تشکّر کنم. حادثه‌ی عجیبی بود حادثه‌ی امسالِ(2) اربعین کربلا. این راه را دشمنان اسلام و دشمنان اهل‌بیت به خیال خود مسدود کرده بودند. ببینید چه حرکت عظیمی اتّفاق افتاد! وقتی حتّی جسمها در کنار هم قرار میگیرد، این‌جور انعکاس پیدا میکند. اگر ما با هم باشیم، کشورهای اسلامی، ملّتهای مسلمان -سنّی و شیعه و فِرَق مختلف تسنّن و تشیّع- با یکدیگر دلهایشان صاف باشد، نسبت به یکدیگر سوءظن نداشته باشند، سوءنیّت نداشته باشند، به یکدیگر اهانت نکنند، ببینید در دنیا چه اتّفاقی خواهد افتاد؛ چه عزّتی برای اسلام درست خواهد شد! وحدت؛ وحدت.
بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان بیست و هشتمین کنفرانس بین‌المللى وحدت اسلامى‌ 1393/10/19

* نمونه ارتباط دوستانه دو ملت ایران و عراق
راه‌پیمایی مراسم روز اربعین یک نمونه از این ارتباط دوستانه [دو ملت ایران و عراق] است به‌گونه‌ای که مردم عراق در پذیرایی از زائران ایرانی، از انفاق و محبت و ارادت چیزی کم نمی‌گذارند. مسئولان دو کشور ایران و عراق، باید از این فضا و فرصت برای منافع دو کشور بیشترین استفاده را بکنند.
دیدار رئیس جمهوری عراق با رهبر انقلاب 1394/9/3

* مهمان‌نوازی مردم عراق از زائران اربعین حسینی
میهمان‌نوازی و کَرَم در استقبال از زائران اربعین حسینی یکی دیگر از صفات ممتاز مردم عراق است. این رفتار عاشقانه‌ی معنوی در دنیای امروز مادی بسیار مهم و قابل توجه است و هنوز به‌درستی عمق این فضیلت مردم عراق شناخته نشده است.
دیدار نخست‌وزیر عراق با رهبر انقلاب 1394/3/27

* رعایت مقررات و ضوابط در سفر اربعین
البتّه این عرایض ما موجب نشود که بعضی‌ها خارج از مقرّرات بخواهند بلند شوند راه بیفتند و حرکت کنند؛ نه، طبق همان مقرّراتی که دولت اسلامی معیّن کرده است؛ خب، دوستان ما در دولت نشسته‌اند فکر کرده‌اند، مقرّراتی و ضوابطی برای این کار در نظر گرفته‌اند، این ضوابط حتماً مراعات بشود؛ جوری نباشد که کسانی خارج از این ضوابط بگویند «برویم همین‌طور حرکت کنیم، سر به بیابان بگذاریم -مثلاً- برویم»، این‌جوری مطلوب نیست؛ این ضوابط را حتماً بایستی رعایت کنند.
بیانات در ابتداى درس خارج فقه‌ درباره پیاده‌روی اربعین 1394/9/9

1) سال 1393
2) همان

امام صادق(ع) فرمود: کسی که بعد از شهادت ما به زیارت ما بیاید، مانند کسی است که در زمان حیات ما به زیارت ما آمده(جامع‌الاخبار/33) شما زائرین کربلا باید تصور کنید که می‌روید شخصاً خودِ امام حسین(ع) را زیارت کنید. پس نگو من می‌روم کربلا که مزار حسین(ع) را زیارت کنم؛ بگو می‌روم زیارتِ خود امام حسین(ع)! باید باورت بشود که به زیارت خودِ امام حسین(ع) می‌روی.
همچنین اهل‌بیت(ع) فرموده‌اند: هر کسی به زیارت ما بیاید مثل این است که به زیارت رسول‌الله(ص) رفته است(کافی/ج4/ص579) پس شما زائرین کربلا دارید به زیارت دو شخصیت باعظمت می‌روید؛ یکی خودِ امام حسین(ع) و یکی هم رسول‌الله(ص). لذا وقتی وارد کربلا شدید، یک سلام هم به پیامبر(ص) بدهید. و چون در ایام اربعین می‌روید، و حضرت زینب(س) هم اربعین در کربلا هست پس به ایشان هم سلام بدهید.
شما که زائر پیادۀ اربعین هستی، هرچه گناه و آلودگی هم داشته باشی، ان‌شاء الله در این مسیر پاک می‌شود. فقط مواظب باش که ابلیس، تو را مأیوس نکند. یکی از مکائد ابلیس این است که انسان را مأیوس کند. در روز عرفه هم همه را می‌بخشند، تنها گناهی که در روز عرفه بخشیده نمی‌شود، یأس نسبت به خداست و اینکه انسان بگوید: «آیا خدا مرا بخشیده است؟!»
دربارۀ زیارت کربلا هم فرموده‌اند: با اولین قدم زائر، خدا همۀ گناهانش را می‌بخشد(کامل‌الزیارات/132) حالا اگر کسی در این مسیر بگوید: «آیا خدا مرا بخشیده؟!» این گناه بزرگی است. هیچ‌کسی نباید در این راه یأس به خودش راه بدهد یا بگوید: «ان‌شاء الله امام حسین(ع) به من هم نگاه کند!» این خودش بی‌ادبی است. چرا باور نمی‌کنی که امام حسین(ع) به تو نگاه کرده و توجه کرده؟ باید امید را در قلب‌ خودمان بالا ببریم. هروقت شک کردی که «آیا امام حسین(ع) مرا می‌پذیرد یا نه؟» استغفار کن از اینکه امیدِ تو دارد کم می‌شود.
فکر کن که اگر تا حالا حتی یک گناه هم نکرده بودی، الان چطوری زندگی می‌کردی؟ خُب وقتی از این زیارت برمی‌گردی، باید همان‌طوری زندگی کنی، چون به ما اطمینان داده‌اند که در اینجا تمام گناهان‌مان بخشیده می‌شود و می‌توانیم یک زندگی تازه را شروع کنیم (کامل الزیارات/ص132) پس گناهانت را فراموش کن؛ خیلی خودت را تحویل بگیر و با اُمید و حُسن ظن به خدا جلو برو! این سفرِ خودتان را بزرگ بدانید؛ 1400 سال در این راه خون داده‌اند که راه این اربعین برای شما باز شده.
هر کسی به شما گفت: «التماس دعا» نگو من لایق نیستم! بگو: «خیالت راحت باشد، وقتی برسم حرم، دعایت می‌کنم و ان‌شاء الله مشکلت حل می‌شود» چون فرموده‌اند که خدا دعای زائر حسین(ع) را رد نمی‌کند. اصلاً خودت زنگ بزن و بگو: «گرفتاری و مشکلی ندارید که من برایتان دعا کنم؟» این یک راز است.
کسی اینجا بی‌خودی تواضع نکند و نگوید: «من لایق نیستم!» اگر لایق نبودی، نمی‌گذاشتند اینجا بیایی! ابلیس مدام می‌خواهد تو را مأیوس کند، مثلاً می‌گوید: «مگر تو از عرفا هستی؟! مگر تو مثل آقای بهجت هستی؟!» به او بگو: «من زائر حسین(ع) هستم، اگر نمی‌خواست مرا ببخشد، مرا در این راه نمی‌آورد» هیچ‌وقت نگو: «امام حسین(ع) نمی‌تواند مرا ببخشد!» هیچ‌کدام از شما جُرمی که حُرّ انجام داد و با شمشیر جلوی حسین(ع) ایستاد، انجام نداده‌اید!
فقط باید مراقب باشیم که یک‌وقت دچار عُجب و غرور نشویم. هر موقع خواست شما را غرور بگیرد، بدانید: از شما در این راه پذیرایی می‌کنند ولی از بچه‌های حسین(ع) پذیرایی نکردند، و آنها در این راه گرسنه بودند. به شما در این راه محبت می‌کنند ولی بچه‌های حسین(ع) را تازیانه می‌زدند» کتک خوردن بچه‌های حسین(ع) در این مسیر را یادآوری کنید تا غرورتان بشکند. و به یاد این بیفتید که در کربلا نبودید تا به امام حسین(ع) کمک کنید و از این بابت شرمندۀ حسین(ع) بشوید.
پس خودت را تحویل بگیر؛ چون امام حسین(ع) به تو نگاه کرده. و خودت را تحویل نگیر، چون برای حسین(ع) کاری نکرده‌ای. یعنی نتوانسته‌ایم کاری کنیم. ما که برای حسین(ع) تکه تکه نشده‌ایم؛ ما در امنیت، فقط در این مسیر راه می‌رویم؛ کاری نکرده‌ایم!

اشتراکاشتراک گذاری در واتس اپاشتراک گذاری در لایناشتراک گذاری در افسراناشتراک گذاری در گوگل پلاس
اربعین

استاد پناهیان

زیارت

زیارت امام حسین

پناهیان

حجت الاسلام پناهیان:

بنده در بسیاری از عرائض و سخنرانی‌هایم به بیانات حضرت آیت الله بهجت(ره) ارجاع می‌دهم و به کلمات ایشان اتکا می‌کنم و هرجا که منبع یا کتابی از بیانات ایشان ببینم، از آن استفاده می‌کنم.
در کتاب «رحمت واسعه» شما خیالتان راحت است که یک فقیه و عارف- که بسیاری از معانی را شهود کرده- با شما صحبت می‌کند. ایشان هم یک شخصیت معنوی و عرفانی بود و هم از یک نگاه ژرف، هوشمندانه و روشنفکرانه و همچنین از بصیرت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی برخوردار بود. این ویژگی‌ها به این سادگی در یک نفر جمع نمی‌شود
توجه ایشان به مسائل سیاسی، به‌گونه‌ای است که شما می‌توانید بگویید: از نظر بصیرت سیاسی، دیدگاه‌های ایشان با حضرت امام(ره)-که ملاک بصیرت سیاسیِ ما هستند- هیچ تفاوتی نداشته است. البته شاید، ابعاد سیاسی و اجتماعی ایشان، مغفول مانده باشد. ایشان به‌عنوان یک شخصیت بصیر، در عرصۀ سیاست، واقعاً قابل اتکا هستند. انسان با اطمینان می‌تواند به نتایج سیاسی و رهنمودهای سیاسی و اجتماعی ایشان، تکیه کند و این کم‌نظیر است.
بنده خیلی از شهدای برجستۀ این انقلاب-از بین سیاسیون- را می‌شناسم که در برخی از دیدگاه‌ها ممکن است دیدگاه‌شان شدیداً قابل اتکا نباشد؛ هرچند جهت‌گیری کلی آنها درست بوده است. اما هرچه دیدگاه‌های سیاسی آیت‌الله بهجت را مطالعه می‌کنم، می‌بینم که چقدر ژرف‌نگری و دوراندیشی و همه‌جانبه‌نگری در بیانات ایشان دیده می‌شود
آیت‌الله بهجت، اساساً یک فرصت و یک ودیعۀ الهی است که خدا برای ما آخرالزمانی‌ها قرار داده و برای اتمام حجت و راهنمایی ما، ایشان کافی هستند.
ممکن است بعضی‌ها در اثر تنش‌ها، در فضای سیاسی با این و آن، مشکلاتی پیدا کرده باشند؛ چون عرصۀ سیاست محل دوستی‌ها و دشمنی‌هاست حتی امام(ره) و رهبری، ممکن است مورد دوستی و دشمنی برخی افراد قرار بگیرند. اینجا ما به یک پایگاهی غیر از کسانی که در عرصۀ سیاست هستند نیاز داریم که بتواند داوری کند، و خارج از دائرۀ این دوستی‌ها و دشمنی‌ها به عنوان گروه مرجع مقدمات نظری لازم را به جامعه بدهد و جامعه را در قضاوت کمک کند. برای چنین مواقفی، شخصیتی مثل آیت‌الله بهجت(ره) واقعاً بی‌نظیر هستند. دیدگاه‌های ایشان می‌تواند به عنوان یک معیار خارج از منافع و حب و بغض‌ها، بصیرت سیاسی را افزایش دهد و در جامعه اتحاد نظر ایجاد نماید.
یکی از محسنات برجستۀ این کتاب، این است که بصیرت سیاسی و اجتماعی ایشان را در اوج، در این کتاب آورده است و این مطالب را از کناره‌های سخنان ایشان دربارۀ امام حسین(ع) حذف نکرده است. و این خیلی ارزشمند است. یعنی بسیاری از تحلیل‌های سیاسی‌ای که ایشان حول و حوشِ موضوع امام حسین(ع) مطرح کرده، حذف نشده است.
یکی از تفریحات و لذت‌های من در زندگی، خواندن بیانات و کلمات حکیمانۀ آیت‌الله بهجت(ره) است و توصیه می‌کنم دیگران نیز این کار را انجام دهند. و کسانی که می‌خواهند با شخصیت آیت‌الله بهجت(ره) آشنا شود، شخصیت وی را در آینه این کتاب ببینند.
در کتاب رحمت واسعه، برداشت دقیق و درست آیت‌الله بهجت(ره) از عاشورا آمده است. هر کس برداشت ایشان از عاشورا را داشته باشد، به معنای واقعی «انقلابی» خواهد بود.
یکی از جلو‌های روشنفکری و واقع‌بینی ایشان را در این کلام ببینید؛ ایشان دربارۀ عبارت «عند قبر الحسین(ع)» که در روایات آمده می‌فرماید، منظور این است که وقتی به کربلا رسیدی و-به‌دلیل ازدحام- دیگر نتوانستی جلوتر بروی، همانجا عندقبر الحسین(ع) است؛ همان‌جا بایست و زیارت بخوان.
امیدوارم کسانی که اهل محبت و زیارت امام حسین(ع) و اهل ادب نسبت به اهل‌بیت(ع) هستند، این کتاب را بخوانند. امیدوارم در اربعین، صوتِ این کتاب، آویزۀ گوش پیاده‌روی‌کنندگان در این مسیر باشد.
شاید بهترین کسی که می‌تواند این پیشنهاد را اجرا کند، رادیو اربعین باشد. اگر در رادیو اربعین، قطعاتی از این کتاب را بخوانند، برنامۀ این رادیو، بسیار پرمحتوا خواهد شد



اشتراکاشتراک گذاری در واتس اپاشتراک گذاری در لایناشتراک گذاری در افسراناشتراک گذاری در گوگل پلاس
آیت الله بهجت

استاد پناهیان

انقلاب

بهجت

رحمت واسعه

شهدا

پناهیان

خطر لجبازی در تبعیض میان فرزندان
اگر وصیت براساس لجاجت باشد، من از این بچه بدم آمده، از این بچه خوشم آمده است. من که مردم، دو میلیون به این بدهید. چون من این را دوست دارم. یک میلیون به این بدهید، چون این را دوست ندارم. اگر پیرزنی، پیرمردی در وصیت‌هایش هم تبعیض قائل شود، بدون دلیل، بله یکوقت یک کسی ضعیف است، می‌گویند: چون این ضعیف است بیشترش بدهید. خوب طوری نیست. دندان ندارد می‌گوییم: حریره به او بدهید. خوب دندان دارد، می‌گوییم: نان بجوید. چون دندان دارید. یکوقت یک کسی یکی از بچه‌هایش به دلیلی نیاز بیشتری دارد. عیال‌وارتر است. ضعیف‌تر است، مدرک علمی‌اش پایین‌تر است. حقوقش کمتر است. به هر دلیلی. آن طوری نیست آدم بگوید: یک چیزی اضافه به این بده. اما نه همه یکسان هستند، من از این بدم می‌آید، از این خوشم می‌آید. مشکل دارد. حتی دم مرگ هم انسان نباید، حالا…
قرآن می‌گوید: «یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَه‏» (زمر/18) من این آیه را بنویسم. آیه‌ی خیلی مفیدی است برای… من قبلاً روی تخته می‌نوشتم. الآن بلند شدن من گیر دارد، کم بلند می‌شوم.
آقای قرائتی