وظیفه والدین در قبال ازدواج فرزندان
قاری: «هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُن‏» زن و شوهر برای هم لباس هستند… بزرگ لباس می‌پوشد، بچه را به او لباس می‌پوشانند. افرادی خودشان ازدواج می‌کنند، افرادی را باید دست و پا زد و اینها را به ازدواج… من می‌دانم، حالا پسر می‌گوید زود است، دختر می‌گوید حالا زود است. اینها بگویند حالا زود است، با زور اینها را ازدواج بدهید. به خاطر اینکه این حالیش نیست. می‌گوید: زود است، بعد می‌بینی خراب شد. بزرگ لباس می‌پوشد، بچه را لباس می‌پوشانند. افرادی خودشان اقدام می‌کنند برای ازدواج، افرادی را باید دست و پا کنیم و اینها را به ازدواج دربیاوریم. قاری: «هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُن‏» زن و شوهر برای هم لباس هستند… لباس رویش زیباست، مردم می‌گویند: به چه لباسی! ! ! ممکن است زیرش زبر باشد، بدن را از بین ببرد. روی لباس لطیف است، اما ممکن است باطنش خشن باشد. بعضی همسرها هم بیرون را روشن می‌کنند، در خانه را تاریک می‌کنند. یعنی ظاهرش می‌گویند: خوشابه حالت، چه همسر خوبی داری، اما از همسرش بپرسی، می‌گوید: آقا پیر من را درآورده است، بسیار بداخلاق است. بیرونش… بنابراین، گاهی روی لباس جلوه دارد، باطنش خراب است. همسر هم همینطور است. آخری‌اش را هم بخوانید. قاری: «هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُن‏» زن و شوهر لباس هستند، یعنی چه؟ لباس عیب را می‌پوشاند، و داد نمی‌زند. شما عیب شوهرت را برطرف کن، عیب خانمت را برطرف کن، همسر عیب همسر را برطرف کند، ولی به کسی نگوید.