سلام دوستان مشکلات زندگی وسیله ای برای آزمون

سلام دوستان ازتون میخوام به جای این همه درد شمردن درمان بدین
نظر بذارید هرکس یه کاری که از دستش برمیاد برای ظهور آقا انجام بده من مینویسم وچک میکنم که انجام بشه بسم الله اقدام وعمل یا حسین نشر بدین همه نظر بدن

چرا باید به یاد وقایع عاشورا عزادارى کرد؟
تا این جا فهمیدیم که باید در جامعه عواملى را ایجاد کرد تا احساسات و عواطف دینى مردم را تحریک کند و آن ها را برانگیزاند تا کارى مشابه کار سیدالشهداء(علیه السلام)انجام دهند; راه او را ادامه دهند و نسبت به این امر مهم علاقه پیدا کنند. اما موضوع دیگرى که در این جا مطرح مىشود این است که یگانه راه برانگیختن احساسات و عواطف عزادارى و گریه نیست. عواطف انسان ممکن است با مراسم جشن و سرور هم تحریک شود. مىدانیم که در ولادت هاى مبارک، در میلاد خود سیدالشهداء(ع)، وقتى مراسم جشن برگزار مىشود، مدح ها خوانده مىشود و مردم از طریق آن ها شور و نشاطى مىیابند. سؤال سوم این است که چرا براى تحریک احساسات از مراسم شاد استفاده نمىکنید؟ چرا باید گریه کرد؟ چرا باید به خود زد؟ چرا باید زنجیر بزنیم؟ بیاییم به جاى این کارها جشن بگیریم، نُقل و نبات پخش کنیم، شیرینى بدهیم، مدح و سرود بخوانیم، تا احساسات مردم تحریک شود.
جواب این است که احساسات و عواطف انواع مختلفى دارد. تحریک هر نوع احساسات و عواطف، باید با حادثه مربوط متناسب باشد. حادثه اى که بزرگ ترین نقش را در تاریخ اسلام ایفا کرد، حادثه شهادت ابى عبد الله بود. او بود که مسیر تاریخ اسلام را عوض کرد. او بود که درسى براى حرکت، براى نهضت، براى مقاومت و براى استقامت تا روز قیامت به انسان ها داد. براى آن که آن خاطره تجدید شود، فقط مجلس جشن و شادى کافى نیست. باید کارى متناسب با آن حادثه انجام داد. یعنى باید کارى کرد که حزن مردم برانگیخته شود، اشک از دیده ها جارى شود، شور و عشق در دل ها پدید آید. و در این حادثه چیزى که مىتواند چنین نقشى را بیافریند، همین مراسم عزادارى و گریستن و گریاندن دیگران است; در حالى که خندیدن و شادى کردن هیچ وقت نمىتواند این نقش را ایفا کند. خندیدن هیچ وقت آدم را شهادت طلب نمىکند. هیچ وقت انسان را به شلمچه نمىکشاند. هیچ وقت نمىتوانست سختىها و مصیبت هاى هشت سال جنگ را بر این مردم هموار کند. این قبیل مسائل عشق دیگرى مىخواهد که از سوز و اشک و شور پدید مىآید. راه آن هم همین عزادارى ها است. این سؤال سوم که چرا ما باید براى زنده نگه داشتن خاطره سیدالشهداء(علیه السلام) عزادارى و گریه کنیم.

تحریف چه اقسامی دارد؟ و حادثه عاشورا کدام یک از این اقسام را دارا می‏باشد؟
پاسخ:
تحریف یا لفظى است و یا معنوى.
تحریف لفظى این است که ظاهر یک چیز را عوض کنند. مثلًا شخصى سخنى به شما گفته است، شما یک چیزى از گفتة او کم کنید، یا یک چیزى روى گفتة او بگذارید و یا جمله‏هاى او را پس و پیش کنید که معنى‏اش فرق کند. بالاخره در ظاهر و در لفظ سخن او تصرّف کنید این را مى‏گویند «تحریف لفظى».
اما تحریف معنوى این است که شما در لفظ تصرّف نمى‏کنید، لفظ همین است که هست، ولى این لفظ را طورى مى‏شود معنى کرد که همان معنى صاف و راست و مستقیم آن است، مقصود گوینده هم همین بوده است و طور دیگرى نیز مى‏توان معنى کرد که خلاف مقصد و مقصود گوینده است. وقتى که مى‏خواهید این کلام را براى او شرح بدهید آن را طورى معنى مى‏کنید که مطابق مقصود خود شما باشد نه مطابق مقصد اصلى گوینده. این را مى‏گویند «تحریف معنوى».
و حادثه عاشورا هم دچار تحریفهاى لفظى است و هم دچار تحریفهاى معنوى، هر دو و باز تحریفهایى که مى‏شود، گاهى لااقل هماهنگى با اصل مطلب دارد، ولى گاهى تحریف نه تنها کوچکترین هماهنگى ندارد بلکه قضیه را مسخ و بکلى واژگون مى‏کند، به شکلى در مى‏آورد که به صورت ضد خودش در مى‏آید. تحریفهایى که به دست ما مردم در این حادثه صورت گرفته است، همه در جهت پایین آوردن و مسخ کردن قضیه بوده است، در جهت بى‏خاصیت کردن و بى‏اثر کردن قضیه بوده است و در این امر، هم گویندگان و علماى امت تقصیر داشته‏اند و هم مردم.
مجموعه آثار شهید مطهرى ج 17 حماسه حسینى، شهید مطهرى
به نقل از سایت تبیان

موضوعات مرتبط: شبهات امام حسین(ع)، شبهات محرم

انعکاس شهادت امام حسین علیه السلام در جامعه اسلامی